Czas
smutno rzeźbił dziś czas
we łzach cicho płynący
w każej z nich chciał umieścić
skrawek marzeń blednący
w przeźroczystej materii
z tęsknoty zrodzonej
umiejscowił naprędce
szkic miłości zdradzonej
i tak tworząc bez dłuta
nowych myśli tysiące
pozostawił złudzenia
dzisiaj jeszcze się tlące
z czasem je umiejscowi
w serca pustej mogile
zostawiając w pamięci
tylko przepiękne chwile
Komentarze (2)
Ładnie, naprawdę ładnie. Delikatnie, skromnie, z
'gracją'. Łanie operujesz słowami. Wielki plus;)
Czas smutek wyrzeźbił, a Ty ładny wiersz stworzyłaś.