Czas siewu i plonów

W bezkresie ludności, jak wyspa samotna.
Płynęła przez życie, zupełnie nieistotna.

Szukając przystani, wiele razy płakała.
O jednej rzeczy śniła,o jedną błagała.

Charakter miała twardy, zasady nieugięte.
Ambicji nie mało, nie gardziła też talentem.

Miłości jednak, brakowało jej prawdziwej.
Temperamentu, osobowości, relacji burzliwej.

I wtedy właśnie, gdy już odejść miała.
Na ścieżce życia znak jeden ujrzała.

Cierpliwość i trwanie największe zbiera plony.
Nie oczekuj zatem, że siew niezapłodniony,

bez ciągłości i uporu wielkie wyda Ci owoce,
a szczęście bez bólu do drzwi załomoce.

I wtedy właśnie zrozumiała sama
że w życiu liczy się każda zmiana.

I nawet jeśli dzień nocą się staje.
To każdy trud, sukces swój oddaje.

autor

nieKONIECZNIE

Napisany: 2013-12-27 Dodano: 2013-12-27 23:31:01

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie