Czas uśpienia

Zegar wybija dwunastą.
Już spać iść pora.
Zostawić w dali zły nastrój.
Zostawić smutku upiora.

To szare, skołatane serce.
Duszę, co czasem doskwiera.
Uśpić kołysanką prostą
i oddać się chwilom zapomnienia.

Niechaj w tym błogim stanie,
nic nie zmąci spokoju.
I niech ta noc trwa długo,
bo ranek i tak wniesie
sporo niepokoju.

Pod ciepłą kołdrą, myśli
ukryte drzemią smacznie.
Ktoś jeszcze gasi lampę na
nocnym stoliku.
Przeczytał książkę i za chwilę zaśnie.

Dobranoc Wam wszystkim ludkowie,
co nie znam Was z widzenia.
Teraz jest pora, by marzyć.
Dobranoc – niech rzeczywistość
w sen się powoli zmienia.

autor

anula

Napisany: 2005-05-16 Dodano: 2005-05-17 00:15:42

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie