Czas i życie.
Chmurką być,
jak roztrzepany wacik.
Barw tysiące ma,
różne kształty.
Wiatrem być,
rządzić wokół.
Decydować o podmuchu,
a może słońcem -
ono budzi,
daje życie i grzeje.
Świat jest piękniejszy,
jasny i barwny.
Kroplą deszczu -
ona jest niezbędna,
przynosi przyszłość.
Ogień grzeje,
ale grozi okrucieństwem.
Trzeba mieć respekt,
uważnie go szanować.
Wiosna, lato, jesień, zima,
córy świata.
Ubrane w barwne stroje,
wszystko razem stworzone.
Harmonia bytu i czasu,
który płynie nie ubłagalnie.
Bezlitośnie goni.
Nasiona,ziarna,zalążki,
znają swoje miejsce.
Wspaniałe przeistoczenia,
odnawialne- wciąż trwają.
Istota mądrości,
daje szansę każdemu.
Magiczna materia,
cudownie wykonana praca.
Całkowita perfekcja,
niebo błękitne i spokojne.
Widać maleńkie chmurki,
rozrzucone w czasie.
Mijają się.
Komentarze (11)
Cztery pory roku określają nasze życie. Tyle w nich
urozmaicenia, tak jak w Twoim wierszu. Miłego dnia.
Z przyjemnością przeczytałam :) moc serdeczności!
Ważne jest, by umieć żyć w zgodzie ze sobą i naturą, a
wtedy czas umili nam życie. Serdecznie pozdrawiam.
"Całkowita perfekcja" tak potrafi tylko Ten z Góry...,
ciepły refleksyjny liryk, miłego dnia pozdrawiam:-)
Ładnie.Pozdrawiam.
Życie pozdr
Jak zwykle u Ciebie:) pozdrawiam
Nalezy miec respekt do zycia i natury.:)
Pozdrawiam
Natura jest przyporządkowana chmurom,bez niego nie ma
życie,
gdy przestanie świecić,to i życie zniknie,nie wiem czy
bym chciała być chmurą,ale czasem lubię błądzić w
obłokach,niestety
niektórzy mi w tym przeszkadzają.
Dobrej nocy życzę Marysiu:)
I taki jest nasz świat, życie i czas. Pięknie.
Pozdrawiam.
Mario Wszyscy są zajęci, więc ja zaszłam:-) :-)
Bardzo ładna refleksja
Pozdrawiam:-)