CZASOZERCA

Gdy biała fala Spoczęła na Boskich dłoniach
Wciąż nie wierzyłem, że nie ma go wśród nas.
Zamykałem swe oczy by wymazać śmierci gmach,
Który wyrósł z moich łez jako czarny las.

Wielki Potop ogarnął cały świat
Niosąc krzyż ku Boskim bram.
U każdego człowieka pozostał nieśmiertelny ślad,
Gdzie nawet jedna łza ważyła kilka gram.

Patrząc teraz przez przeszłości szkło,
Wspominając barkę łowiącą ludzkie serca,
Mogę z rozdartym sercem rzec-, że wszystko jak bańka mydlana prysło
A winny jest za to CZASOZERCA.

autor

tales

Dodano: 2007-11-02 14:20:17

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie