Czekając na miłość

W nieskrępowanej ciszy
wsłuchuję się w krzyk wspomnień.
Dotykiem jednego spojrzenia
przywołuje dni szarości.

Jak ziarnko piasku
które na pustyni leży.
Tak ja wznoszę dłonie i proszę
by światło przestało parzyć.

Choć chwilę nocy
jedno muśnięcie cienia.
Tak bardzo chciałbym doznać samotności...
z nią u mego boku.

Była by dla mnie diamentem
który mógłbym oszlifować.
Gdy by tylko chciała porozmawiać...
nie zabierać mnie tak od razu.

Chciał bym bezwstydnie...
i tak namiętnie ją pocałować.
Perwersyjnie spędzić noc...
po czym się zbudzić.
I czekać aż znowu przyjdzie
by mnie zabrać.
I wszystko powtórzyć.

autor

niewidzialnypasterz

Napisany: 2000-01-01 Dodano: 2011-06-20 09:31:37

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie