...Człowie-czyrak...
ludzkość... kwiaty nocy
słowa... słodkość ust
garnizony człowieczeństwa
odpływają w świat ciemności
ludzkość... ludzie...
oceany ściętych głów
smażących się pod słońcem
w krwawej rosie ściętych aort
wielki świat splamiony krwią...
przeraźliwy śmiech dziecięcia
pijącego krew swej matki
z piersi życia wszelakiego
jak pijawka resztki życia wyssie
i jak pająk jad śmiertelny
wstrzyknie w żyły
zdusi nicią... wieńcem śmierci...
i utonie w krwii ludzkości
Komentarze (1)
"ostry" i "krwisty" wiersz ale podoba mi się:) warto
sie nad nim zatrzymać.