Człowiek
Z bryły tęsknoty i ciepłej krwi
Składa się człowiek
Który latami szuka odpowiedzi?
Na byt lub niebyt na ziemi
Nocy udźwignąć nie może
Przytłoczonej problemami
Ucieka jak dziecko w zakątki poezji
I jak feniks powstaje
Z gruzów słów utkanych w nocnym
koszmarze
Jest niczym wzgórze
Po którym chodzi Syzyf
Czołga się mackami przybity do ziemi
Światło, którym się żywi
Maleńka iskierka cieniem człowieka
Utrzymuje go w przekonaniu, że żyje
Gdy na zakręcie widzi ciemność
autor
bodzia
Dodano: 2016-05-29 09:44:47
Ten wiersz przeczytano 1337 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Po co odkrywać prąd, skoro już ktoś go odkrył?
dziękuje wszystkim za piękne słowa ile w nich prawdy i
refleksji pokora dla nas nie jest czymś nowym wiec
czasem trzeba nam podumać pozdrawiam serdecznie
Wszystkich
Dobrze że mamy poezję:)Ładny wiersz!
nim dojrzymy tą ciemność.. widzimy kolory i
rozróżniamy je ..pragniemy żyć ..do ciemności mamy
czas a kiedy on przyjdzie proch zostanie z nas ..
dobra refleksja ..
pokory dla nas ludzi nigdy za wiele...:)
są ucieczki dobre oraz złe
mając wolną wolę
każdy może wybrać którą chce...
+ Pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawa refleksja, ale poezja nie zawsze jest ucieczką
dziękuje wszystkim za piękne komentarze pełne
refleksji nad człowiekiem tak dumnie brzmi a jakimi
jesteśmy sami wiemy niejednokrotnie zagubieni w
labiryncie myśli... pozdrawiam
Bardzo dobra refleksja , pozdrawiam
tyle pytań, nad którymi człowiek się biedzi
w sercu czystym jak łza szukaj odpowiedzi
Ładnie z dobrą refleksją Pozdrawiam serdecznie:))Miłej
niedzieli
Iskierka mała, a tak potrzebna.
Piękny, refleksyjny wiersz.
Miłej niedzieli Bodzieńko.
Pozdrawiam serdecznie:)))
poezja wartością nieocenioną . miłej niedzieli Bodziu
człowiek - brzmi dumnie
miłego dnia:)
Broniu dziękuje i śle serdeczności