Człowiek

Z bryły tęsknoty i ciepłej krwi
Składa się człowiek
Który latami szuka odpowiedzi?
Na byt lub niebyt na ziemi
Nocy udźwignąć nie może
Przytłoczonej problemami
Ucieka jak dziecko w zakątki poezji
I jak feniks powstaje
Z gruzów słów utkanych w nocnym koszmarze
Jest niczym wzgórze
Po którym chodzi Syzyf
Czołga się mackami przybity do ziemi
Światło, którym się żywi
Maleńka iskierka cieniem człowieka
Utrzymuje go w przekonaniu, że żyje
Gdy na zakręcie widzi ciemność

autor

bodzia

Napisany: 2016-05-29 Dodano: 2016-05-29 09:44:47

Ten wiersz przeczytano 1336 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie