Człowiek-Roślina
Schowaj mnie w swoim cieniu,
żebym mógł kwitnąć
pyłek po pyłku,
żebym mógł tętnić
kropla za kroplą,
Pozwól mi bębnić
palcami o Twoje serce,
żeby nigdy nie zapomniał,
żebym był świadomy
czynu i nie szukał już celu,
bo Ty nim jesteś.
Mógłbym Tobą słodzić herbatę
i każdy inny dzień.
Nic nigdy nie pochłonęło mnie tak
Jak ogrom przestrzeni jednego
„kocham”
z Twoich ust.
Gdzie, ach! gdzie jesteś? Powiedz, powiedz, gdzie jesteś?!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.