Człowiek - zagadka

Człowiek to zagadka.
Człowiek to pułapka.
Człowiek każdy z osobna
Jest niczym puszka Pandory.
Tajemniczy, nieodgadniony.
Nie znasz prawdy w nim ukrytej,
W jaki rytm jego duszy gra,
O czym marzy w swoich snach?
Człowiek jak wielki gmach,
Wiele sal posiada.
Dusza na szufladki podzielona
Twarz z każdym dniem zmieniona
Postać tajemnicą zawalona…
Na podobieństwo labiryntu
Mitycznego Minotaura zbudowany
Dzisiejszy człowiek zagmatwany….
Po co te tajemnice, skrytość cała?
Człowiek jak zwierze tajemnic swych strzeże.
Chcesz Pandory błąd popełniać?
Odłóż puszkę…. Skróć ciekawość…
Zostaw nadzieje…
Nadzieja to światło w najczarniejszą z nocy
Promyk nadziei, iluzja serca człowieczego.
Wiecznie strapionego…Nadziej jest, była i będzie…
Może człowiek jest lepszy niż się zdaje…
Miej nadziej….
Może istnieje sprawiedliwość…
Miej nadzieje…
Może mam szansę…
Miej nadzieję…
Może… może… może…
Miej nadzieję…, warto wierzyć!

autor

Philozophus

Napisany: 2007-11-22 Dodano: 2007-12-31 00:01:16

Ten wiersz przeczytano 2275 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Antyczny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie