cztery pory uczuć

Już minęło tyle tygodni
i nic się w mym sercu nie zmieniło.
Ciągle widzę tańczące anioły
wokół księżyca.
Tyle myśli szalonych
wyzwalasz we mnie.
Będąc przy tobie powietrze
jest dla mnie łaskawsze
jak by tylko dla mnie
drzewa w lesie szumiały i
w wodzie oddychać potrafię.
Dla ciszy,
w której o tobie myśleć mogę
samotność pokochałam.
A na wzgórzu i
ja gwiazdy widzę bliżej.
Jak strach
szybko niedawno
suchymi liśćmi rudziały chodniki
a w pachnącej rzece tańczyły elfy.
Jakieś moce
wyzwoliły zorzę- muzykę prapoczątku .
Teraz zima
częstsza samotność i
smutek
wdziera się pomiędzy widownię
unosi się
jak czarna maska śmierci.
Jak byśmy modlili się do niej.
Czy to dla mnie już koniec
żywego świata?
Czy to tylko maska śmierci?
Ale już śniegi topnieją
szamanka zmówiła modlitwę
o twoją duszę ,
jej piękno
coraz częściej jest widoczne
przybiera różne formy i kształty
próbuje się maskować
lecz nie dla mnie
bo znam
każdą sekundę
źrenicy twoich oczu,
aż chciało by się w nich zamieszkać .
Mogłabym uwierzyć
w nierealne szczęście
naszego świata:
drzewa, strumyk,
ścieżka codziennie deptana,
góra zielona i
domek z kamienia i
drzewa
gdzie mieszka Bóg nasz Bóg.
Ale to tylko podróż
do ludzkiej wyobrażani,
gdzie miłość jest nieskończoną skałą , podobieństwa dusz smyczą ,
która dwa żebra oplata.
A wiosną
gdy przyszłość jest nam nieznana
myśli to tyrani,
powracać będą.
Czy męczarnią
czy znalezioną szczęścia chwilą
to nazywać będziemy,
w samotności duszy
żyć będziemy .
J latem
wybacz mi tę cisze
bo choć przyjaźń czuje olbrzymią
dusza moja
podobieństwo straci z twoją
ze zmęczenia.
Nieuchronna zguba
w mrugającym cieniu ognia
jasno ciemnej nocy
iskrami do gwiazd zaniesie Bogu
na zawsze
tchórzliwe
nie nazwane uczucia
dziwnie wspomagane
przez matkę naturę.

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-02-01 Dodano: 2006-02-08 23:14:42

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie