w cztery strony zycia

Uciekacie przed niczym
Nie bójcie się
Pewnego dnia zrozumiecie
Wszyscy barwni
Odkryjcie siebie samych
Zobaczcie kim ja jestem
Spójrzcie jak zaczynacie
Dzień dniem przyszłym mija
Piękno przed nami zanika
Morza zburzone w naszych sercach
Zrozumcie, że cisza ostatnim krokiem
Kiedy uśmiech zaniknie jak słońce noca
Pokażcie jak patrzycie
Czekam na znaki
Wiedzcie, że nigdy nie zostaniecie sami
Nawet w głebi dna, tam gdzie otchłan oceanów jest
Nie mówcie w tej szarej chwili: poddaję się!
Bo zawsze bliska osoba dotknie Waszej głowy
Powie tysiąc krotnie: kocham Cię!
Życie choć kresu czasu dojrzałe
Szczęścia i dobre wieści wszystkich W naszych głowach zapamiętane
Nie ma takich słów, które byłyby nad nami
Które zatraciłyby kolory świata
Choć sami w zmaganiach, nie ma tu odejścia
Wszyscy czekamy na szepty po zew Pani
Piękne życie, piękna śmierć!
Tak jak inni my, barwni bez kontur
Dążymy do wspólnych momentów pokoju
Obdarzeni siłą krążymy wokół łona Matki
Słodycz głęboko ukryta
Czeka na światło księżyca spowitego mrokiem zła
Nie mów, że nic to nie da, że to bez sensu, że wszystko stracone
Bo i tak będe kroczył jeziorami kwiatów
Kiedy dojdę do lasu serc i dusz
Zrozumiesz, że oboje razem silniejsi w nadzieji

Teraz noc przemyta marzeniami
Wpatruje się przez okno
Na piękno łez chmur
Niebo gwiazdami przeszyte a Ty jak niewiadome w środku
Może to Twoja podróż się zaczyna
Może będziesz szcześliwy beze mnie
Szczegóły bolą lecz pamiętam zarys Twój
Twoje i moje serce prawdziwe
Tylko smutek melancholii został
Między nami poświaty snów
Nie rozumiesz mnie?
Nie zdziwiłem się wtedy gdy nienawidziliśmy się
Wierz we mnie
Te siły dają mi przebicie przez początek
Początek srebrnych stronic ksiażki życia
Cisza w wierze, pustka w nas wszystkich
Wśród wód i kwiatów orinoco
Deszcze moim domem, nadzieja wyjściem z zadumy
Moja przysięga nadal trzyma się Ciebie
Twoich wzlotów i upadków
Sznury na nowo splecione i więzi dwóch w jedno
Cztery strony życia zwią człowieka człowiekiem
Nawiedzone myśli czekają na Twój symbol
Nie ważne czy gwiazdy upadka dosięgna
Nie ważne czy świat legnie razem z Tobą
Nadal będę czekał na Twoje odrodzenie
Bo nikt mi nie pozostał prócz Twych osób, Twych myśli
Kiedy ciemność pochłonie Ciebie całego
Pamiętaj to są cienie Twoich złudzeń
Które mieczem gwieździstej Pani zniszczone będą
Łzy z księżyca spadną jak promien na Twój lęk
Ja, Ty to tylko pojęcia nie ważne
Słońce czeka na mgłe naszych serc
Życie bez dobrych wieści...

autor

shifter

Dodano: 2005-10-25 15:13:23

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie