Cztery Tamy w Montevideo

Tak pękła pierwsza tama w Montevideo
Lecz cicho, cicho!
Jeszcze usłyszysz moje serce
W pobliskie leszczynie ukryte,
Gdy na scenie dawnego teatru
Odgrywasz rolę spóźnionej Ofelii,
Co na świat spogląda
Oczami w wodnych nenufarach zagubionymi.
Widownia liśćmi jesieni Cię oklaskuje.

Tak pękła druga tama w Montevideo
Na szklanej ulicy,
Gdzie ponad tłumem Cię dostrzegłem,
W oddali, pielęgnującą liść sałaty
I przyszło mi oddychać Twoim zapachem,
Co przesiąka poprzez ferwor ulicy.
Mamże uciekać, czy z bliska
We włosach źródła zapachu poszukiwać?

Tak pękła trzecia tama w Montevideo
Wraz z pierwszym Twoim słowem i ciepłym uśmiechem.
Czy godzi się u stóp Twoich,
Łowczyni mego serca,
Kwiat w kolorze zorzy, co nad świątynią słońca
Bezecennie bawi się z bezbarwnym niebem, układać?

I była to chwila której nie sposób spamiętać w szczególe
Twoje ciepłe, czerwone usta
I skromny pocałunek na moim czole.
Lecz cicho, cicho!
Niech pocałunkom nie będzie końca,
Niech trwa ten sen, który nawet mnie zdaje się być ułudą..

Tak oto pękła czwarta i ostatnia tama w Montevideo.

autor

Starless

Dodano: 2008-01-17 11:47:57

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie