Z czułością
Odkrywa swoje wdzięki,
tęskne przyciąga oczy.
Ona natchnieniem jest dnia,
cichym westchnieniem nocy.
Pośród promieni biegnie
najpiękniejsza ze wszystkich.
I pobudza zmysły jak
uda wiolonczelistki.
To z nią wianki splatałam
chłonąć oddech wieczoru.
Nagością swą zachwyca
tętnic mnóstwem kolorów.
Co inni w głowach mają?
Czemu myślą tak sprośnie?
Gdy ja duszę oddaję,
by móc pisać o wiośnie.
autor
Gorzka_kawa
Dodano: 2024-03-11 06:42:48
Ten wiersz przeczytano 344 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Z podobaniem, pozdrawiam ciepło.
Woooow, super!
Super!
prawie jak erekcjato.
Super.
Kocham też wiosnę - barwną, pachnącą, radosną. Ślę moc
czułych pozdrowień:)
Wiersz wyraża czułość i zachwyt wobec piękna i
inspiracji płynącej z natury, podkreślając subtelność
i delikatność zmysłowego doświadczenia.
(+)
O wiośnie to jest pięknie