Czy te serca nie pozamarzały?!?!

już trzeci stopień?brawo.fajny wiersz ale nie jestem
stworzona do czytania czegoś takiego:/pisz dalej!(może
spróbuj bez rymów?czasem jest łatwiej:])powodzenia!i
do zobaczenia!!:*

Może nie patrzymy tam gdzie trzeba?
w koncu znajdziesz to, co potrzeba...
W końcu miłość swą odnajdziesz.. ;)

Hm, ja właśnie wśród tego grudniowego chłodu znalazłam
kogoś... A raczej to on znalazł mnie :) Po raz
pierwszy w życiu, gdy byłam święcie przekonana, że
samotność jest mi po prostu pisana...

Jaka świetna konwencja wiersza! Taki realizm i proza
życia z powplataną bezbrzeżną tęsknotą. Niezwykle
ciekawie i niebanalnie. A miłość czai sie pewnie za
śnieżną zaspą....

Z milością to już tak jest,że
przychodzi...nie-poszukiwana;)I nawet zimą,gdy śnieg
zawiewa w oczy,potrafi się z niego jak kula dla nas
utoczyć:))

Kto poznał smak samotności, ten Ciebie zrozumie. Wie
że boli gdyś sama i gdy samotność Twa w tłumie.
Bolącym sercem przemawia Twój wiersz. Ja Ciebie
rozumiem.

Mówi się, że kiedy poszukujemy mił;ości to nie
znajdziemy jej nigdy. Bo miłość przychodzi
nieoczekiwana i nieproszona wtedy kiedy się jej
najmniej spodziewamy.
Na dzień dzisiejszy wiem, że to prawda- ale odchodzi
też nieoczekiwanie...
Myślę, że można by jeszcze dopracować nieco końcówkę
wiersza ale ogólnie całkiem nieźle.

namalowany obraz świata współczesnego...ale czy my
chcemy takiego...

Zimą także można mieć wiosnę w sercu...Ale mówi się,że
jeśli gonisz miłość-ona ucieka...Może odetchnij,by Ona
Cię dogoniła...

Nie ważne czy zimą czy wiosną - czasem zdarzają sie
serca...radosne! Głowa do góry i Spokojnych...