Czy to nie miłe...

Idzie przed siebie, wysoko szybuje,
sferą niebieską ziemię otacza,
od strony łąki drepcze wolniutko,
wiosenna natura do życia zaprasza.

Słychać już drzewa, jak się weselą,
unosząc uśmiech, pąkami małymi,
echo kukułek z daleka niesie,
subtelny wietrzyk będzie życzliwy.

Ach, na polanie prawie zielono,
tuż pod stopami przejrzysta rosa,
nad nami tęcza z daleka się śmieje,
jak barwna wstęga, buja w obłokach.

Już widzę maj, za rogiem stoi,
o fioletowo - bialutkich kwiatach,
zachęca wszystkich do zakochania,
czarem miłości czule nakłania.

I najjaśniejszy obiekt na niebie,
rozgrzeje zimne od mrozu dłonie,
rozbudzi zmysły słowiczym śpiewem,
czy to nie miłe, poczuć ją znowu?

Wszystkiego Najlepszego w Dniu Mężczyzn

autor

Ola

Napisany: 2014-03-09 Dodano: 2014-03-10 00:03:37

Ten wiersz przeczytano 3422 razy

Oddanych głosów: 85

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie