O czym śnisz...
...Są rożne rodzaje męstwa ..trzeba być bardzo dzielnym by stawić czoło wrogom, ale tyle samo męstwa wymaga wierność przyjaciołom.. Joanne Kathlen Rowling
leżysz tam daleko
niby na krańcu świata
a mimo to wiem że bezsenność
chodzi za tobą po pokojach
oglądasz fotografie
podchodzisz do okna
zaglądasz do lustra parę zmarszczek
usta spieczone niecałowane
ostatnie zdjęcie tam
cień pocałunku zamazany
kształt twarzy w snach
o świcie niewyraźna
twoja wrażliwość w poematach
tęsknoty i przemilczenia
czułość odkrywasz tym
co nadmiarem uczuć
nie powstrzymują odruchu drgań
nadmiaru uderzeń serca
by wyzwolone oddawało innym
to czego szukają...
Komentarze (21)
Witaj...to że alt czasem słabo nacisnę a drugie może
celowo tak napisałam nie całowane ,lecz poprawie i tak
myślę dlaczego tak nękasz a sam nie napiszesz wiersz
jako wzór prawidłowej poezji,dlaczego nie spojrzysz
na siebie kim jesteś i jakim dla innych...pozdrawiam
wam dziękuję za komentarze miłego dnia życzę
"ze" pisze się "że" i kolejny byk ortograficzny
"niecałowane" razem się pisze no ale podobno jak
twój wielki mentor pisał poecie wolno pisać z
błędami:))
Każdego dnia poprzez okno wpada promień nadziei,
często nie potrafię go złapać w dłonie , uciekło
szczęście, na próżno je gonię.
Innym razem dostrzegam je i łapie zapalczywie - nie
wypuszczam i z nim przez życie idę do ciebie.Tak i
dziś niosę szczęście temu kto ma spieczone usta nie
całowane od lat, w samotności jestem jak jego brat.
Rozmyślanie o osobie sercu bliskiej - to na suficie
oczyma malowania, obrazów, fezek kolorowych kwiatów.
Te namalowane wysyłać by się chciało w dal w
przestrzeń, tam gdzie serce drugie, chciało by się do
lubej
Kształty ukochane rysy za mgła się w samotności
ukazują niekształtne, a serce woła pieśń w rozterce.
Czule dotykam kwiatka płatków, odrywam je i sobie
wróże, czy tam ktoś daleko, przez ze mnie oczy zmruży,
odrywam i liczę słowa te które w sercu zapaść
mają,jest ich wiele jak ukwiecona łąka w maju.
Zrywa, z łąki kwiatów naręcze i do Ciebie poetko z
nimi w podziękowaniu za wiersz pędzę.
Ile piękna wnosisz tą samotnością do burzliwego życia
w którym się chce bywać,pozdrawiam - za piękno
Bolesław
samotność.. to wielka jest trwoga
lecz możemy też być samotni w tłumie ludzi
lub pośród bliskich
pozdrawiam:)
(kwiaty)Cenię z duszy słowa:-) pozdrawiam
Też się czasem czuję samotny niepotrzebny,ale są
wiersze i jest Bej(fajni ludzie),więc nie jest tak
źle.
Jak zwykle wiersz napisany z bardzo dużą wrażliwością
i sercem.