Czyż nie szkoda tych lat

Nie szkoda tobie było tych lat
przeżytych w cichej samotności?
Jakże inny, cudowny jest świat,
z okruchami dobrej miłości.

Wtedy wesołe słońce wstaje
i dni są w radości skąpane.
To miłość ci hasło podaje
obetrzyj oczęta spłakane.

Złe myśli ci krążą po głowie.
Ciągle stękasz, na coś narzekasz,
że bolą cię plecy w połowie
i już na nikogo nie czekasz.

Stworzyłeś sobie obyczaje,
te narzekania i choroby.
To tobie kochany się zdaje,
że przyszła pora pójść do grobu.

Od dziś trzeba zacząć inaczej
poukładać życie kochany.
Zadzwoń zaraz do niej, a raczej
jesteś u niej mile widziany.

Będzie cieplej, gdy tęskne serca
będą biły dla was stroskane,
a spragnione miłości usta
wyszczebioczą słowa kochane.

I niech rozweselą się dusze,
skąpane radością płonącą.
Ty samotnym być nie musisz,
z takim słodkim sercem gorącym.

A jej biedaczki też mi szkoda,
by usychała w samotności.
Taka miła i już nie młoda
należy się okruch miłości.

Więc nie narzekaj, że jesteś sam,
że nie masz na świecie nikogo.
Tyle wokoło jest miłych pań,
gorąco pokochać cię mogą.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2007-12-20 Dodano: 2015-02-26 12:48:40

Ten wiersz przeczytano 2093 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie