daleki list

ujęłam w swe dłonie dobro twego serca znalezione
po drodze w przecudownym pięknym szafirowym lesie
siedziało nieopodal dorodnego dębu wśród pachnących kwiatów
gdy dostrzegłam je nie chcąc niczego zamiennie

usiadłam wpatrzona za krzewem jeżyny podjadając
niepostrzeżenie jej słodkie soczyste dorodne owoce
widziałam wtedy wszystko choć ono nie dostrzegło
bo jakże by mogło poprzez tłum gałęzi kolce listowie

ja jednak widziałam pełna podziwu jak zawsze dla ciebie
rzucałam kulkami głogu dotykającego mojego ramienia
starając się rozbić zbierające mrowisko odstraszyć
zmieniając kierunek stóp leśnych nieoczekiwanych zdarzeń

później odeszłam by nikt nie przybiegł mym tropem bo jakże
bym mogła postąpić inaczej skoro i dzisiaj dałabym tyle
nawet i więcej byleby tylko zawsze radości twojej
cieszyć się szczęściem i choć się boisz nadal spoglądać

nie wiedząc czemu ja boję się dotkną twej kruchej wiary
aby nie zranić choć słowem wersem daleko szukać nam drogi
która tak blisko zawiana piaskiem wciąż pokazuje brzegi
pomiędzy jednym a drugim losem ocalone przez moc

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-04-13 Dodano: 2007-04-13 13:47:45

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie