Daleko od nieba

Byłam w Kudowie Zdrój...tam bliżej do nieba:)
Serdeczności!

"bieli kwiotków mało,
na niebie gwiozdecki"to mi się spodobało

Wiersz pełen zadumy nad życiem, przemijaniem
wplecionej w obraz zmieniającej się przyrody. W górach
zawsze czuje się bliżej nieba, bliżej dobrego nieba.
Pozdrawiam :)

Bardzo ładnie z taką melancholią, refleksją.
Te widoki jakie opisujesz wzbudzają w nas różne
uczucia i czasem i takie myśli do głowy przychodzą i
myślimy, jak szybko płynie czas, kolejne wiosny
odchodzą i lata i znów jesień i znów rozmyśleń czas.
Pozdrawiam serdecznie:)

Tak mijają kolejne pory roku, i coraz bliżej nam do
nieba...

Niektórzy już są jedną nogą w niebie za piękne
pisanie,o przyjaźni, wierze , nadziei i miłości i w
dodatku w swojej gwarze. Pięknego dnia.

Każda pora roku i ta w życiu człowieka ma swój urok i
warto się tym cieszyć
pozdrawiam:)

Piękne góralskie klimaty,pozdrawiam

jak ja lubię te góralskie klimaty i jeszcze ta jesień,
ślicznie , pozdrawiam

Piękny, ciepły wiersz.Droga "Skoruso" nie znamy ani
dnia, ani godziny, cieszmy się tym co mamy
dzisiaj.Pozdrawiam cieplutko.

Jesienna melancholia nad życiem. Nikt nie wie, czy mu
blisko, czy daleko. Piękny jęzk.Pozdrawiam.

skoruso zawsze z wielką przyjemnością czytam twoje
kolejne wiersze gwarowe i chylę czoła przed bogactwem
słów
pozdrawiam

Bardzo cieplutki... Uśmiechy :))

Wiersz jak zwykle Skoruso - świetny :)
a życie takie jest - nic nie poradzisz :)

Jestem pod wrazeniem wiersza i tej jesiennej zadumy i
oczywiscie strof napisanych w pieknej gwarze
pozdrawiam:)