Dańce

Czas ucieka... a miłość jest wieczna

ubrudzona, wytarta i cała w kwiatach
niedbale spogląda (spoza splotu ramion
wypadają kłosy żyta. depczesz. wbijasz w piach)

a ona klęczy i klęczy,
gapi się tępo

wiesz? dzisiaj ta pani błyszczy, choć widać w niej jesień
wtapia się w tło

gdy przyjrzysz się bliżej, dostrzeżesz, że
przecież ona spada z nieba. siąpi

więc głaszcz ją myślą jak ten len, który
otulony jest ostem (miękkość, która rani)
i wbija się w jej lub moje ciało

dnieje noc. rozżalam się wtedy myśląc
że zawracam lato rozkwitam na zimnie,
jakbym chciała wtopić w siebie całe zło

wypluć dopiero po śmierci

autor

Ewa Kosim

Napisany: 2018-08-17 Dodano: 2018-08-17 17:32:06

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie