Dar

Stara rama obrazu szuka swego znaczenia
A ja odkrywam tajemnice swego istnienia
Jak sarna płocha uciekam od problemów
Powinnam stawić im czoło, nie jemu
On - to obca istota w moim życiu stworzona
Często dziwna, niechciana i nieunikniona
Zabija mnie, rani, często ból sprawia
A później przynosi ulgę, spokój i odradza
Nikt już nie pamięta kłótni naszych, sporów
We mnie jednak drążą rany bez oporów
Dzielimy się i upajamy kwiatem naszej miłości
A przecież w ludziach od dobra, więcej jest sprzeczności
Brak zrozumienia, wiary, pokuty i nadziei
Żyjemy w krótkim świecie nudy i beznadziei
Kto dokona odkrycia sensu ludzkiego życia
Niech nie zatapia się w ciemni swojego ukrycia
Takowej istocie na wiek wieki chwała
Dar ten to więcej niż dusza bez ciała

natchnieniu...

autor

Biedruś

Dodano: 2005-03-01 21:46:55

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie