Dar życia

bezruch i stagnacja
spowolnione reagowanie opóźnione impulsy
wytworzyły wokoło niewidzialny klosz
oddzielający od insektów
bakterii codzienności
nie chcę takiego odizolowania
od świata w którym żyłem
pragnę powrócić
i żyć jak inni
oddychać powietrzem życia
tutaj to wegetacja
patrząc na biel i nasłuchiwać ciszy
bezdźwięczna pustka bez słów

uciec stąd jak najdalej
i nie wracać choć tutaj otrzymałem
dar nowego życie – dziękuję
długu tego na pewno nie spłacę
bo nie ma na niego ceny

w tym miejscu
zwanej górą życia








20.05.2005.

autor

kazap

Napisany: 2015-12-07 Dodano: 2015-12-07 09:50:21

Ten wiersz przeczytano 1643 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie