Dążność
Z horyzontem szczęścia pod poduszką,
pośród drzew co wybłagały ciszę
o wsparcie,
ciągle szukam zielonego światła.
Jeszcze jednej pochylonej wierzby
nad losem stęsknionego człowieka.
Wciąż wrastam w krajobraz dni.
Oswajam rzeczy mojego świata.
Jak wiele prawdy trzeba udźwignąć
by móc stać się człowiekiem.
Umieć przyjmować miłość.
autor
Pani L
Dodano: 2020-07-06 21:24:14
Ten wiersz przeczytano 1187 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Myślę ... że prawda jest w człowieku od urodzenia to
jest jak Kod DNA ...
Ładny refleksyjny wiersz
Pozdrawiam
Ładny refleksyjny wiersz
Pozdrawiam
Ładny refleksyjny wiersz
Pozdrawiam
Ładny refleksyjny wiersz
Pozdrawiam
Świetna refleksja o dążeniu do człowieczeństwa, bo
rzeczywiście jak wiele prawd trzeba udzwignąć by stać
się człowiekiem... Pozdrawiam Cię serdecznie Pani L
Bardzo dobry, mądry wiersz z ciekawymi metaforami.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj.
Wiersz, refleksyjny, w swoim wspaniałym przekazie.
Nie ma ideałów, ale dobrym człowiekiem należy być, by
też szczęśliwiej zasypiać.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Nie powiem zbyt wiele.
To jest po prostu piękny wiersz
Święte jest to stwierdzenie =
"Jak wiele prawdy trzeba udźwignąć
by móc stać się człowiekiem."
"Wciąż wrastam w krajobraz dni" - pięknie. Pozdrawiam.
Ta dążność w dobrym kierunku pozwala odkryć lub
odnaleźć siebie.
Pozdrawiam serdecznie :)
umieć przyjmować miłość to też sztuka, zwłaszcza w
dzisiejszych czasach.
Bardzo mądra refleksja i puenta
"Umieć przyjmować miłość" - bezcenne, pozdrawiam
ciepło.
,, umieć przyjmować miłość,, bo nie na dawaniu ona
tylko polega.
Piękny!
Pozdrawiam
☀