Dedykacja
tu – nadziei pustynia
tu – gonitwa za czasem
tu – karawana z miłością
tam jest tu
jednak
człowiek jest mocny nie da się pokonać
ten hołd należny jest Hemingwayowi
w być albo nie być można powątpiewać
wykradliśmy to kiedyś Szekspirowi
żyć jak najmocniej i przenikać siebie
czyścić marzenia z pyłu słonecznego
zająć swe miejsce po gwiazdach na niebie
a gdy już płakać to wiedzieć dlaczego
czasem swoje łzy na perły zamienić
i z własnych skrzydeł samemu korzystać
potrafić diament w ciemności wycenić
i z wielkim szczęściem wytrzymać i
wytrwać
nic to że Dante i jego potomni
według natury już się oddalili
zostały wersy ludzkość nie zapomni
a Tobie wolny wybór zostawili
jednak
tu jest tam
tam – tango snów i marzeń
tam – czas poza zegarem
tam – ocean nadziei
Roma1002
Komentarze (37)
Nadzieja, gonitwa, miłość, tak teraz mamy
Madry, głęboki wiersz.
Piękny refleksyjny wiersz, Twojej poezji nie da się
pominąć...
grunt to dobry pomysł na wiersz....potem praca nad
wykonaniem...no i jest-Tobie sie to udało....
Piękny i refleksyjny wiersz.
Dawno mnie nie było a tu proszę piękny wiersz Romciu!
Pozdrawiam.
Aha - tutaj niech się każdy ustosunkuje po swojemu-ja
mam też swoje zdanie..powodzenia
Ciekawe rozważania. Podeprę się Staffem"Zostanie
kamień z napisem:
Tu leży taki a taki.
Każdy z nas jest Odysem,
Co wraca do swej Itaki." Ujęłaś mnie swoim wierszem.
Refleksyjny wiersz...tak, jak nasze życie....
ciekawe rozważania o dziś i owczoraj. hołd wiekom i
ludziom przeszłym, nadzieja dla potomnych. na tak.
Jestem pełna podziwu dla Twojego talentu - to
wartościowy wiersz z przesłaniem ,czyta się go z
wielką przyjemnością.Pozdrawiam.
w życiu nie jest łatwo prosto i przyjemnie ciekawy
wiersz Pozdrawiam
Nic dodać nic ująć...
..ciekawe co po nas zostanie,dyskietki...SuperPOZ+
opatrz a ja Hamingwaya całego przeczytłam a nikt mi
nie kazał ,ale Grzesiuka też ( pewno dlatego do
dzisiaj lubię boso , ale w ostrogach) i było warto
pomimo ,że parę szczebli niżej i Dante też coś mi
zostawił w spadku no może nie Boską ale zawsze komedii
trochę było to pewno tak umocniło i oni tam a my tu
,ale jak piszesz "zostały wersy ludzkość nie zapomni".
Podoba mi się to Twoje rozważanie o Nich... o nas...