Demon

Demon, ten co siedzi mi w głowie
Ten sam, którego się boję
Ten o których mowa w koszmarach
Dziś dręczy mnie od rana.

Rozkazuje mi krzyczeć, kiedy echo głuche
Odbija się o ściany i nakazuje milczeć.
Rozdarta na dwie strony, sama nie wiem co robię
On jest taki nieznośny, on mi siedzi w głowie!

Próbuję go wypędzić na wszystkie sposoby,
Ale opętał mnie od środka, jestem jego domem.
Mówi, że przyjdzie czas kiedy podziękuję,
Nie wierzę, jakoś mnie nie przekonuje.

Jak mogę ci wierzyć, okropny demonie?
Przestań mnie dręczyć, błagam odejdź!
Byliby tacy co by się cieszyli,
Gdybyś im poranki i noce umilił.

Panie Demonie, będę z Panem szczera
Nie chcę być z Panem, chcę zacząć od zera.
Niech Pan odejdzie, niechże da mi czas,
Czas leczy rany, czas to nasz brat.

Jutro gdy wstanę, chcę być w końcu wolna,
Może się przyzwyczaję, że jestem samotna.
Może dam radę pokonać te lęki,
Może uklęknę i pomodlę się, na wieki.

I wierzę po cichu, że wysłucha to ktoś
Kto mi wybaczy całą tę złość
Moje wybryki, histerie, fanaberie
Ktoś, kto mnie przyjmie i uściska mi rękę.

Panie demonie, a zatem odchodzę
Jutro nie przychodź, ja sobie poradzę
Odnajdę spokój i sens istnienia
Idź i nie wracaj, istoto przeklęta!

autor

Paulina Białas

Napisany: 2013-10-10 Dodano: 2013-10-10 23:43:05

Ten wiersz przeczytano 785 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie