Demony

Moje usta są znowu mokre
Czuję spokój , ukojenie
Szklanka delikatnie spoczywa w mej dłoni
Kostki lodu matową tonacją
Wprowadzają błogi nastrój
Zamykam się , mając otwarte oczy
Obojętnieję powodowany
Czuciem braku czucia
Wzbiera złość
W krzyku siła
Wycharczeć ból
Zmiażdżyć natrętne myśli
Zabić i zgnieść
Zwymiotować złość i niespełnione pragnienia
Wreszcie odpocząć
Zapytać o przyczynę
O sens swojego istnienia

autor

Wiktor Konrad Syn

Dodano: 2005-05-08 11:32:16

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie