Depresja
Chciałam nad ranem podarować
wiosenny uśmiech z fiołkiem w dłoni.
Nie potrafiłam znaleźć słowa,
by trudne chwile móc osłodzić.
Każde wydało się zbyt proste.
Nie mogło dotrzeć tam, gdzie chmury
przykryły gęstym szarym kocem
radosne myśli. Co utuli
bezmiar zmęczenia i apatię.
Radosnych oczu znowu nie masz.
Przywrócić blasku nie potrafię
chociaż się staram - wiersz jak sepia.
Wszystko zamieniasz na szarości,
chociaż magnolia róże ścieli.
Depresja pisze smutne songi.
Tak chciałabym te nuty zmienić.
Komentarze (19)
Depresja choroba współczesnej cywilizacji. Ciężko się
z nią uporać. Jeżeli trwa bardzo długo prowadzi do
poważnych kłopotów natury fizycznej. Trzeba i należy
pomoc człowiekowi, który znalazł się w tym stanie. Nie
zawsze jest to łatwe zadanie. Pozdrawiam.
piękny i bardzo smutny ....czasem mamy trudniejsze
chwile ale trzeba cierpliwie czekać na słońce a z nim
lepsze dni :-))
Dzięki za Twoje słowa - dzisiaj chce mnie "coś"
dopaść. Trochę łatwiej, kiedy się wie, że nie zmagam
się sam:)
Życzę pogodnych chwil - pozdrawiam!
W ostatnim wersie zabrakło /a/ - chciałabym.
Potrzebny wiersz bardzo wazny temat pozdrawiam