Destylacja
Żyjesz nie po to aby jeść
Jesteś poetą, myśli dużo
I zdarzeń wszak nie mało
A gdyby tak przedestylować
To co by pozostało?
Czy kindersztuba coś ją nabył
Od domu rodzinnego ?
Indoktrynacja szkół, kościołów
I klubu sportowego ?
Całe twe życie to jest zacier
Materiał destylacji
Więc destylujesz i powietrzem
I brakiem wentylacji
Zjadasz i trawisz konstruktywnie
To wszystko co to już wiesz
Wynikiem wszystkich operacji
Napiszesz kolejny wiersz.
jeno aby pić!
autor
jobo
Dodano: 2022-11-10 11:44:15
Ten wiersz przeczytano 3626 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Skłaniasz czytelnika do życiowej refleksji.
Pozdrawiam
Marek
Dziekuję Poetki Wdzięczne!
Szacun!
Coś w tym jest, a z mojej destylacji wychodzą
fraszki.
Całe nasze życie to pochłanianie i do przodu gonienie.
Z doświadczeń życiowych wierszy tworzenie. Pozdrawiam
serdecznie. Pomyślności:)
Ania ma rację, to z choroby,
nie znam tego klasyka, ale udany.
Szacun!
Golden ma rację!!
Markiz ! nie zgadzam się z tą drugą wersją, nie
natknąłem sie może na taki
przypadek, pachnie manią prześladowczą
Dziekuję za czytanie i komentarz.
Szacun!!
To w "Ranczu" tak szło.
Że wielbłąd mało pije- ale to z choroby"- więc to się
nie liczy.
oj
istotny temat, trend poruszono,
wedle mnie
tyle różnych poetów ile różnych postaw życiowych,
istnień, owoców (klonów) upadłego środowiska
przypuszczalnie inna wersja poety:
zepsuciem
epatuję
rozpraszam
zachęcam
zarażam
omamiam
oczekuję
Poeci, nawet jeśli ładni -
w zakresie słowa oraz składni -
nie będą wcale mieć znaczenia,
gdy brak im całkiem doswiadczenia.
Nie tego w piśmie, co tka wersy -
nie tylko z tego co wypije.
Poezja , to jest kontekst szerszy.
Ważne , co pisarz sam przeżyje.
I chyba to o tym