Deszcz

Deszcz, każda kropla warta wiele,
Często siedzę i słyszę jak grają na parapecie.
Z każdą sekundą jest ich coraz więcej,
Jednym przynoszą smutek, drugim przynoszą szczęście.
Choć czasem chcę odpłynąć gdzieś razem z nimi,
Tam gdzie będzie mi dobrze, nie uderzając w szyby.
Przemeblowuję swój świat, tysiącami metafor,
Robię to dość często ale nie jest mi łatwo.
Niezależnie gdzie piszę, zawsze mi to pomaga,
Mój wymyślony świat, jak kropla leci i upada.
Jednak wiele jest pomysłów, które przelewam na papier,
Znów kolejna kropla, która przemija z wiatrem...
I kolejne nowe wersy, niczym płynąca rzeka,
Nie wiesz na co ale, na coś ciągle czekasz.
A ja dalej jestem sobą, choć inaczej na mnie patrzysz...

Wielu słyszy krople, spadające na ziemie,
A mów sobie co chcesz, ja i tak tego nie zmienię.
Zawsze będzie padał deszcz, lirycznych wersów,
A co będę robił dalej, sam to wiesz już.
Mimo że pada ten deszcz, ja nie padnę razem z nim,
Będę jak rycerze z bronią, i jak o nich mit.
I będę o to walczył do końca swoich dni...
Aby to nie przemineło jak burza...
Wkładam tutaj setki wersów żeby stać się artystą,
Będę kręcił tu wersami jak horrory kręcił Hiczkok.
Produkuję tu iluzję aby zaspokoić głód,
Głód pisania wersów, dzięki temu jestem tu.
Wszystko zasłonięte deszczem, kropla za kroplą,
Widzę tylko ludzi, którzy idą i mokną.
Często patrzę w górę, poszukując szczęścia,
Wtedy zmywa mnie ulewa, czuję się jakbym pękał.
Nagle budzę się, znowu szara rzeczywistość,
...Przecież byłem już tak blisko...

autor

wdd

Dodano: 2008-09-13 10:20:45

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie