deszcz

i rzucam na trawę deszcz gęsty rzęsisty
nutą goryczy napełniony
gorzki krzyk rozrywa sumienie
niesłyszalny niczym cisza
tęczą maluję obraz czarno-biały
smutku
wzbudzam usilnie chęć walki
wszystko nadaremnie
upadam trafiony ciosem życia
ciało odmawia posłuszeństwa
i tak trudno…
choć wśród ogólnej ciemności
drży z niepokojem
mała iskierka nadziei

jestem tylko pyłem marnym

autor

Paul Schlimnath

Napisany: 2006-05-28 Dodano: 2006-05-28 11:23:23

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie