Deszcz wiosenny

właśnie obejrzałam film "Przerwana lekcja muzyki"... nie to, żeby mnie jakoś specjalnie poruszył, ale przypomniał mi o tym, że śmierć może być marzeniem. boję się swoich marzeń...

Miarowo, jednako, bojąc się własnych marzeń,
Kroplami pełnymi dostarcza nam moc wrażeń.
Obmywa ziemię, obmywa czarne me myśli,
Podchodzi pod okna, liczy, że cud się ziści.

Tyle szans straconych czekało na mej drodze
A dziś na deszczu i po deszczu sama chodzę.
I stoję pod rynną chwil niewykorzystanych,
Idąc ciągle z bagażem doświadczeń tych samych.

Dzwoni mi w rynnę, ach, dzwoni po parapecie.
Płaczą anioły wraz z Bogiem. Płaczą na świecie.
Szarość, smutek, ból i cierpienie. To tylko deszcz.
Perły z nieba tak delikatne jak w lecie świerszcz.

Tak krwawi diamentami okno me i dusza,
Zmienia absolutnie wszystko, nic nie narusza.
Przyjdą myśli jasne jak po wieczornej burzy.
Ale cyt! Nie ma piorunów. Niebo się chmurzy.

Płaczą obłoki przejrzystym żalu kryształem,
Łkają okna i chodniki nie własnym ciałem.
Nie ma kolorowych parasolek ni płaszczy.
Ulica wyludniona przerażona patrzy.

Jest jakiś spokój w tym chaosie bez porządku.
Jest taka historia, co mówi o początku.
Ciemność, która krzykiem rozdziera wszystkie blaski.
Oczyszczający dar nieba, pokuty, łaski.

Widzę jak cicho spada granatu kurtyna.
Skończony dzień, już noc rozbudzać się zaczyna.
Jedyne krwawe diamenty, jedyny człowiek.
Ostatnie spojrzenie, uśmiech, zamknięcie powiek.

...

autor

lady daisy

Dodano: 2006-10-12 22:42:29

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie