Dla A…
Jak to powiedzieć?
Spoglądając w oczy,
Szeptając do uszka,
Nie wiem!
Może powiem tak:
Nicość, pustka, skowyt serca, ból
duszy…
Pragnienie tak ogromne, jak nigdy…
Ono zarazem jest takie proste…
Wręcz banalne…
A zarazem!
Trudne do zrealizowania…
Ja tylko chcę jedno…
Ten raz!
Wziąć cię w ramiona…
Przytulić dać szczęcie..
Wtulić się w Ciebie…
Zasnąć!
I nigdy się nie obudzić!
By chwila trwała zawsze!
autor
OczyŚwiata
Dodano: 2010-07-15 00:01:23
Ten wiersz przeczytano 501 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nie rozumiem jak można dać 5 głosów za taki gniot.
a do szczescia czasem tak blisko...
Gdyby tak można było - nigdy się nie obudzić.