Dla dumnej pani
Zaplątanym życia ściegiem,
uszyłaś mi płaszcz z cierpienia,
okryłaś tak ciepłe serce,
w bryłę lodu się zamienia.
Antarktydą wnętrza skuty,
szarpię się z miłosnym głodem,
jeszcze się nie wytlił płomyk,
w przenikliwym kona chłodzie.
Obojętność zwyciężyła,
hodowałaś ją tak długo,
zadusiła żar uczucia,
podkarmiana chorą dumą.
Więc odejdę dumna pani,
nim lodowcem mnie pochłoniesz
i na próżno będą błądzić,
jakże czułe, ciepłe dłonie.
Może kiedyś zerwie pęta
ktoś, kto serce ma gorące,
tylko jak tu nie pamiętać,
jak tę miłość mam zapomnieć?
autor
pistacjowychłopiec
Dodano: 2010-12-03 13:49:28
Ten wiersz przeczytano 662 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
wiersz skarga Zimne serce? czy takie bywa gdy dowody
miłości są blisko? Pamięć ani czas nie dodaje tylko
odbiera ale to szczęście odczuwać uczucie i nie
każdemu dane Takie refleksje przyniósł Wymowny ładny w
treści wiersz
Nie zapominaj:)
po cóż zapominać jesli była piękna...ukryj w
szufladzie wspomnienia na serca dnie.
witaj, piękna, żarliwa miłość, nie odchodź,
odejdź jeśli musisz. ale będziesz o niej myślał bardzo
długo. życzę szczęścia.
Bardzo ładny lecz smutny wiersz.
pozdrawiam.
ładna melodia wiersza, dobrze się czyta a złamane
serce cóż zrośnie się, ale blizna zostanie
Szczera, rzeczywista prawda_______________!{+}!
Piękny, nic dodać nic ująć. Dziękuję.
takiej żarliwej miłości nie zapomina się nigdy...