Dla Niej Żyję

Swojej kobiecie słońca promień ofiaruję
Wiatru powiew w dłoni złożę
Ogniem uczuć ciało ogrzeję
Chmurkę najpiękniejszą pod głowę ułożę

Huraganem poniosę gdzieś w przestworza
Wodą dopłyniemy w rozkoszy raj
W kołysce czułości utulę do snu
Ścieżką radości doprowadzę na szczęścia skraj

Kobietę swą do granic możliwości rozpieszczę
Uścielę jej życie korowodem marzeń
Kochać ją będę nad życie i wiecznie
A wszelkie troski na popiół zesmażę.

...każdy człowiek powinien tak właśnie kochać.

autor

jarokwas

Dodano: 2005-06-22 17:45:23

Ten wiersz przeczytano 738 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie