Dla Pana Prezydenta i tym co...

Wiersz napisałam sześć lat temu. Oglądałam w tv. tą straszną tragedię.

Dobry Synu ludu, drogi Synu matki,
wiozłeś do Katynia wieńce, polskie kwiatki.
Na groby leciałeś w tym dniu opłakanym
i chciałeś im złożyć polskie tulipany.

Pocieszyć te dusze, zmówić tam różaniec
znałeś ich katusze, byłeś ich posłaniec.
Z tobą poleciały wspaniałe osoby,
one też pragnęły klęknąć na tych grobach.

Przemijały lata, przemijały wiosny,
brat wciąż szukał brata, na nim drzewa rosły.
Groby wciąż wołały - synu pomścij ojca.
Matki też płakały - wróć z tej ziemi obcej.

Drogi Prezydencie gdybyś mógł zobaczyć,
ile dobrych ludzi dziś za Tobą płacze.
Tyle zniczy płonie, wielkie morze kwiatów,
żaden król w koronie nie widział przez lata.

Tak jak misjonarz wiozłeś tam kazanie,
by świat je usłyszał tych grobów wołanie.
Dziś wszyscy królowie, wszyscy prezydenci,
wiedzą czym by Katyń dla tych ofiar świętych.

To duchy Katynia Ciebie tam wołały,
żeby to morderstwo wszystkie ludy znały.
Drogi Prezydencie spoczywaj w pokoju,
zginąłeś na służbie tak jak żołnierz w boju.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2016-04-10 Dodano: 2016-04-10 09:11:15

Ten wiersz przeczytano 1968 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie