Dla Roksany

Nie potrafię Ciebie wyjąć z myśli pozytywki
Gdy swobodnie jak piórko,z lekkością serca
Oczyma Cię widzę ,tak moją, tak bliską
W grocie własnej intymności, tej jaskini lodu

Czuję krągłość Twą oczu,biustu i serca
I gdy już siebie widzę przy Tobie tłum
Klejnot łańcuchami z żelaza oprawili
Nimfę odebrali ,moją iskrę zdławili

Szatę twych włosów, moje piękne posłanie
Na strugi biczów, na cięgi pamięci
Okrutnicy zmienili nad ranem
Z ciepłego puchu na jezioro rtęci

autor

Zwykły człowiek

Dodano: 2008-05-24 15:10:25

Ten wiersz przeczytano 1051 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Obrazkowy Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie