Dla wszystkich,którzy śpią

Dla wszystkich tych,którzy błądzą szukając Miłości,Miłość jest w nas-Bóg;*

Żyłam pod mroczną osłoną ciemności
Pragnęłam tak bardzo Prawdziwej Miłości.
Wszystko co cudne strach mi przysłaniał
Boską Rękę Miłości ode mnie odganiał.
Martwicą stała się dusza zagubiona,
Przez zło wciąż...wciąż była wabiona...
Lecz skrycie wierzyłam,że Bóg mi poda rękę,
Że przejdę każdą drogę,nawet drogę przez mękę.

I nagle w moim życiu pojawiła się droga,
Tak wspaniała i rozkoszna,dana mi od Boga.
Sobie i ludziom wybaczyłam wszystko szczerze
I ogarnęła mnie Miłość w nieobliczalnej mierze.
Już nie boję się zła-strachu się pozbyłam,
Gdyż we mnie jest Bóg,Jemu zawierzyłam.
I serce me pełne jest do ludzi miłości
To jest droga do niekończącej się radości.
Bo to właśnie Miłość,Miłość jest celem,
Zaufałam Bogu,jest mym Przyjacielem.

autor

SeNorita Piotrków

Dodano: 2009-01-05 12:24:38

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie