dlaczego
nie pytałeś o nic
dając purpurowe kwiaty
widząc słońce
w marginesie oczu
zbłądziły dusze
w czasie i przestrzeni
nie pytałam o nic
wzięłam w drżące dłonie
płonącym ust dotykiem
błagałam
kochaj
purpurą wirowało w skroniach
zatonęłam jak okręt
w głębi twoich źrenic
po cóż nam było
pytać
bez słów
wirowały ciała
na purpurowej orbicie
i tylko niebo milczało
patrząc
jak niszczymy sobie życie
zwiędły purpurowe kwiaty
które dałeś w podzięce
zasuszoną nadzieją
kłują moje twoje serce
teraz niebo płacze
patrząc
jak tęsknimy skrycie
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2016-07-25 16:34:27
Ten wiersz przeczytano 1167 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
czyżby zakazana? I tak bywa, ciało swoje, głowa swoje,
ważne żeby innym świadomej krzywdy nie robić. To
dzisiaj takie rzadkie. Pozdrawiam ;)
Witam i pięknie dziękuję za odwiedziny
To przykre, że miłość potrafi przynosić również łzy.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam:)
Tęsknota jest ranieniem duszy -smutny ale ładny w
treści wiersz :) Serdecznie pozdrawiam ...
miłość łączy i dzieli,,pozostaje tęsknota,,,pozdrawiam
:)
Smutno ale za to pięknie, ze wspomnieniami
ładna melancholia w miłosnej osnowie:) pozdrawiam
To są smutne chwile ale głęboko zapisane w sercu.
Gratuluję zgrabnego ujęcia tematu.
I tak bywa, wszystko staje się tajemnicą życia i
pytanie Poco nam to było i to już jest piękne że w
ogóle się zdarzyło ... Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję pięknie wszystkim odwiedzającym
miłego dzionka życzę
Takie bywa życie.Ciekawy wiersz o miłości z odrobiną
tęsknoty i smutku.Pozdrawiam.
pięknie o miłości z nutką tęsknoty:-)
pozdrawiam
Piękny wiersz, przez który przewija się smutek. Samo
życie.
Pozdrawiam Sabinko serdecznie.
Piękny wiersz. Serdeczności
Piękny, smutny wiersz, ale miłość czasem taka jest:)
Pozdrawiam ciepłem wieczoru lipcowego:)