Dłoniom Twym

Nad porannym blaskiem który szarością jest spalony,
Nad wieczorem w fiolety zasnutym.

Dłoniom Twym ciepło jedyne powierzam
Ostatnią krew słońca które prawdziwie odeszło.
Wargom aksamitnym pieczęć składam wierności
W chłody srogie, szorstkie.

Moje stopy odsępują - odpływam
W mrok niosąc pochodnię miłości.
Odchodzę za wspaniałym suknem
Uciekających promieni.

Ale z Toba w sercu,
I z Toba na wieczność.

autor

PIOTR

Napisany: 2008-10-15 Dodano: 2008-10-15 07:34:13

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie