Zakazana celebracja

w absolutnym upadku odwrócenia
w pełzających wymiarach czarnego ucztowania
ona Szkarłatna kręgiem zaklęć wybrała moje dłonie ku chwale
aby w inicjacji prawego łona pogrążyć sztylet koźlej rękojeści

i skoro mrok
z jedwabnej błony strużka czerwieni się toczy i zlewa
w moje usta spragnione usta słowem przeklęte
a dzwonnica szalona kołysząc się gdzieś na wietrze
tumany kurzu poderwała wtórującym jękom i w zarysach rytuału


Węzły lin surowe i szorstkie w krucyficznych znamionach
to w pajęczynie mej pożądliwości skazanej
zamiera ta której świeżość już zerwana jedynym prawem
w ostatkach błagalnych w agonalnych stanach nadziei
lecz w sercu dzikim prześmiewczo szalony demon tańczy

luna przejżysta otacza nas chłodnym światłem
w zwierciadle pucharu gdzie wino jak krew przelane
nad okiem wirują gwiazdy nieczyste
i krzyk miesza się z szelestem tłumionej rozkoszy

ona Szkarłatny kręgiem krwawym zwiodła moje usta ku chwale
i połączyły one nektar nieśmiertelny dziewczęcej wilgni
my zwarci niespokojnie wokół kręgu lśniącego
oczekujemy na kolejne znaki i wstrząsy
w imię Pana niegasnącego wbrew wieczności

autor

PIOTR

Napisany: 2008-10-13 Dodano: 2008-10-13 11:36:46

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie