Do Ciebie Prawdo
Ręce i oczy widziałem,
ciepłem słowa zaznaczone…
Byłaś mi światłem w mroku,
Ważnością słów – tuleniem.
Twe myśli uczyły mnie słuchać,
A ręce dawały wytchnienie -
Mówiły wciąż o mądrości.
Prawdo Najdonioślejsza –
Niezapomniana nauczycielko prawdziwa,
Te słowa przez życie supłałem Tobie
w dowód człowieczej wdzięczności.
autor
Laiik
Dodano: 2006-02-18 12:23:52
Ten wiersz przeczytano 479 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.