I do czego to doszło i do czego...

Co by nie mówić,
na jedno wychodzi.
A bo to coś nie jest
(gdzie by nie, na tym
świecie, w tym wieku)
postawione na głowie.

Niektórzy jednak dają
sobie coś powiedzieć,
ja nie, przynajmniej
we własnym domu.

Ale to nie jest (ta moja
upartość) najgorszą
z moich chorób,
chociaż to właśnie tak
pogarsza się moja
najgorsza choroba
(żeby tylko względem
bezwzględnego świata).

autor

jarosław_wiesławski

Napisany: 2015-02-24 Dodano: 2015-02-24 11:22:49

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie