Do moherowych żołnierzy

Przybyło widmo z lat ubiegłych, niechcianych.
Wdarło się w serca ludzi dawniej nękanych.
Szukam sensu w tym wszystkim, lecz jest to trudne.
Zamiast szczypty życzliwości - zło przyszło okrutne.
Te wszystkie obrazki medialne opływające w agresji,
przywołują słowami nietolerancji czas dawnej represji.
I cóż że młody jeszcze jestem? Wojny nie znałem,
lecz świadectwo historii waszej na papierze podałem.
Jak inni ludzie młodzi, którzy na normalność czekają,
wzdycham ku wolności słowa - jak inni wzdychają.
Te wszystkie słowa zwrócone w stronę przyszłości;
- zapomnieliście jak to niegdyś było w przeszłości?
Chwalebnego skażonych brudami słuchacie audycji,
aby wspierać jego posag i siłę społecznej pozycji.
Bez ogłady i bezwstydnie na odmienność plujecie,
pytam was - jak tak można? Co wy o tym wiecie?
Skrywam troski, żale mnogie i bóle w sobie duszę,
gdy świadkiem jestem waszych fałszywych wzruszeń.
W świątyni szukacie odkupienia i łaski Pana,
gdy w domach melodia zawiści jest grana.
My wszyscy w tym kraju; ci starsi i młodzi
popłyńmy razem dla siebie w matczynej łodzi.
Niech świat zobaczy, że żyć można w zgodzie.
W niej jest nasz dom - jedna rodzina w narodzie.

autor

Snowboarder

Napisany: 2007-11-10 Dodano: 2007-11-10 13:37:10

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie