Do moich Żeber

Każdej, która starała się być moim Żebrem

Pamiętam o Was
o każdej – bo przecież każda to moja kość
i od kiedy wyjęte
to ból

Miało być lepiej, Boże
a wyszło tak, jak jest dzisiaj
to ból

Dla dobra mojego
a ku mojej wiecznej zagładzie
Dla życia
a tylko głowę tracę
w pędzie ku
Nieosiągalności

Miało być lekarstwo
a jest sól w ranie
Miała być pociecha
a pociechy szukam w każdej
nowej kości
Miała być radość
a jest tylko pożądanie

Nigdy tego nie pojmiecie
jak bardzo mnie bolicie
z boku mego wyjęte
Żebro
i na powrót włożone
lecz niewypełniające

Nie winię Was za to
że ból doskwiera
że radość chwilowa
że szczęście już prawie

I kocham każde Żebro
co jest poza mną
i poznaję
i szukam
i w każdym To znajduję
czego w innym
nie było

autor

jarutek

Napisany: 2006-09-02 Dodano: 2006-09-17 18:56:14

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie