Do nienarodzonego...

Pragnę Cię przytulić i kołysać do snu
byś czuł się bezpiecznie, byś czuł, że jestem tu.
Udręką jest, że jeszcze nie ma Cię,
tak czekam z utęsknieniem, że utulę Cię.
Czas się ciągnie, miesiąc za miesiącem gna
a ja wciąż się modlę by zesłał mi Cię Pan.
By pozwolił mi z małego stworzenia cieszyć się
i patrzeć jak mała twarz ze szczęścia uśmiecha się.

W myślach wymyślam już imię twe,
urządzam pokój i kołysanek uczę się.
Co z tego, kiedy czekanie zsyła mi los
i kolejny miesiąc uciera mi nos.

Łzy same wpływają do oczu mych,
macierzyństwo krzyczy we mnie, że chce wyjść.
Natura jednak każe czekać mi,
i stwarza problemy by szczęśliwym być.

warto czekać...:D

autor

Justika

Napisany: 2011-01-14 Dodano: 2014-05-20 13:43:40

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie