Do Nirwany

Nirwano! Jak pragnę stworzyć z kimś
Swój tajemniczy ogród, ale czy mogę?

Nirwano! Weź ode mnie ludzką podłość
Która kałem w me źrenice pluje..

Nirwano! Ten wstręt mnie przerasta..
Te zakłamane twarze, w końcu mnie zaduszą..

Nirwano! W bólach tarza się ma dusza..

Nirwano! Przyjdź i oderwij mnie
Pozwól być mi rzeźbiarzem własnej Afrodyty

Nirwano! Od wspomnień i przeszłości, ocal mnie!
Nie każ pamiętać co złe…

Nirwano! Weź ode mnie te zawistne twarze..

Nirwano…

autor

swanheart

Napisany: 2008-06-08 Dodano: 2008-06-08 10:19:39

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie