Do Pana Boga

Przecież nic Ci nie zrobiłam...
Dlaczego sumienie moje mnie dręczy i nie pozwala mi pójść do przodu, stawiając szerokie kroki jak jakaś fala błądząca po morzu???
Chcę na nowo kochać, mówić słodkości ozdobione mą duszą, zapachniałe mym oddechem, otulone mą słabością....
Dlaczego nie mogę?
Cierpienie wnika w coś czego człowiek nie widzi...
Ta pustka dobija mnie z każdym odruchem ludzkim...
Za co Panie ja pokochać musiałam tak silnie?
Teraz gorzej niż włóczęga krzątam się wokoło świata ludzi niewidomych...
Pozostaję sama, choć Twą obecność czuję...
Pozwól mi ją zobaczyć tym samym sercem, którym pokochała jego...
Przed jaskrawym obliczem poproszę Cię skromnie, byś oczyścił moje wnętrze...
Niech będzie to moją pokutą,
uwolnić się od tego uczucia, które mnie niszczy...

autor

Mo Cuishle

Napisany: 2007-07-04 Dodano: 2007-07-04 01:00:31

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie