do prostego czlowieka

do prostego czlowieka kazdego z was pisze
nie to nie ja- to zycie,
to wasze wnetrze ,sumienia
to wszytko krzyczy ze chce zapewnienia
bo serce- organ raz skrzywdzony
chcialby byc naprawiony.
zmeczona glowa,
mysli wciaz geste
oczy na wpol przymkniete
wszytko to z bolu, lekkiego zmeczenia
bolu mowienia tego samego-
wciaz czeka na wybawienie.
piszac to samej mi peka serce
ze pragne wciaz wiecej i wiecej
i tylko chce a sama nic nie daje
lecz tak pragne pragne!
usniesc sie niczym Ikar w uniesieniu ideii spelnienia
nie chce rozsadku, statecznosci...
moze tylko spokoju duszy ktorego tak mi brakuje..

autor

Islandia

Dodano: 2006-11-27 23:18:34

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie